“Gaan we iets speciaals doen vandaag?” Elke dag weerklinkt dezelfde vraag. Mijn oudste zoon gaat graag op stap. Ik besliste om hem mee te nemen op uitstap en de jongste thuis te laten. De beste beslissing ooit.
Hugo wou de metro nemen en taart eten in een café. We gingen naar Brussel. Het avontuur begon al op de bus. Hugo genoot. Wij wonen op 12km van Brussel centrum, maar dat is wel 45 min. op de bus. Langs het Atomium en het Paleis van de Koning. “Kijk, hij is thuis!”
Wat is Hugo bijgebleven van onze dag? Het klimrek, een meneer die zot aan doen was op een step, duiven die ‘sammewichen’ aan het eten waren en een wc die op een taart leek. En het hele grote stuk chocoladetaart. “Amaai, dat is ongezond hé mama.”
Een namiddag met 1 kind, ik kan het iedereen aanraden. We hebben niks spectaculairs gedaan en toch was het genieten voor ons allebei. We maakten een wandeling door de binnenstad en brachten een blitsbezoek aan mijn grieperige broer. Toen we een leuk uitziende winkel passeerden kon ik Hugo overtuigen om er even binnen te springen. Hier ga ik binnenkort zeker nog eens langskomen: Urban Therapy
En dan het hoogtepunt: een groot stuk taart in een kindvriendelijk cafeetje: Chicago Café. Hugo heeft er gespeeld en ik dronk een kop koffie (sinds kort drink ik koffie, voor het eerst in mijn leven) en heb een (heel oude) krant gelezen. Note to self: volgende keer leesvoer meenemen.
En we keerden op zijn vraag met de metro terug naar huis.
“Dit was een superleuke dag hé mama. Volgende week weer?”
Het moet niet ‘groots’ zijn om leuk te zijn!
Klopt!
Oh zo leuk! Je brengt me op ideeën om dat eens te doen met Tuur!