Lieve zonen

Waarom ben ik een goede ouder? Waar blink ik in uit? Toen ik mij inschreef voor de #ouderzonden bloguitdaging, schrok ik een beetje van deze  schrijfopdracht.

Ik, jullie onzekere mama, kan heel moeilijk zeggen of schrijven waarin ik goed ben. Laat staan, waarom ik een goede mama voor jullie ben.

“Dag zoon

Stil in huis

omdat jij er niet bent

is veel stiller

dan stil in huis

voordat jij er was.” 

Een stukje uit de prachtige brieven van Wouter Deprez aan zijn zonen. (Ik heb mezelf onlangs de drie boeken cadeau gedaan en geniet van elke herlezing)

Ik kan nooit meer terug naar hoe het was voordat jullie er waren. Dat is niet erg, het is gewoon een vaststelling. Sinds die eerste schreeuw op 31 januari 2014 ben ik 100% moeder. Mijn kind, ondertussen zijn jullie al met 2, komt altijd op de eerste plaats. Ik denk bij alles eerst aan jullie, ook als jullie er niet zijn.  Onvoorwaardelijk. Een zacht ei ben ik, dat moeilijk neen kan zeggen en jullie niet genoeg kan verwennen met de 3 k’s: kussen, koekjes en knuffels. Ik probeer alles te doen opdat jullie een fijne kindertijd hebben. En soms verlies ik mij in de goede raad van allerhande moedergroepen en heb ik de nuchterheid van jullie vader nodig om mij ervan te overtuigen dat ik goed bezig ben.

Ben ik daarom een goede ouder? Dat weet ik niet. Dat hoop ik. Zeker wanneer jullie gaan puberen hoop ik dat jullie met een fijn gevoel op jullie kindertijd zullen terugkijken.

Jullie mama

Wil je meer weten over de #ouderzonden en de blogopdrachten? Neem dan een kijkje op de blog Big City Life.