Enkele jaren geleden besloot ik terug te keren naar de schoolbanken en schoolde ik mij om tot leerkracht. Sindsdien krijg ik regelmatig vragen over mijn carrièreswitch heb gemaakt. Vaak van vrouwen die kampen met een burn-out of die hun leven resoluut over een andere boeg willen gooien.
Ik raad iedereen aan om in het diepe te springen en te kiezen voor een onzekere toekomst. Waarom? Hierom:
De carrièreswitch
Ik werkte bijna 10 jaar afwisselend in de culturele sector en bij de Vlaamse overheid. Na enkele jaren had ik al beslist dat ik niet meer in de overheidssector wilde werken. Optredens en culturele evenementen organiseren en communicatie voor verschillende culturele organisaties was wat ik altijd had willen doen en ik deed dat graag. Maar, het financiële begon mij op de duur erg tegen te steken. Voor elk project moest ik schooien om zaken gratis te krijgen, artiesten kon ik nooit goed betalen, … . En zelf verdiende ik ook weinig, zeker in vergelijking met mijn loon bij de overheid. Je moet dat doen omdat je het graag doet. Maar daarmee betaal je de rekeningen niet natuurlijk. Werk hield ook nooit op. Concertjes ’s avonds, evenementen in het weekend, brochures nalezen tijdens je vakantie enz. En 20 dagen vakantie, ik zag dat niet meer zitten. Een extra nadeel: thuiswerken was verboden. Bert en ik dachten ondertussen ook aan kinderen en ik zag mij niet in deze jobs blijven zitten als ik kinderen had.
Dus: enter quarterlife crisis.
Wat ging ik doen? En kon ik wel ontslag nemen? Zou ik terug gaan studeren? Zo ja, wat dan?
In mijn moeders voetsporen: leerkracht worden
Mijn moeder is meer dan 30 jaar leerkracht geweest en dat wou ik zeker niet doen. Of misschien toch? De opleiding Nederlands voor anderstaligen had ik de voorbije jaren al ontelbare keren gegoogeld om het dan toch niet te doen. Lesgeven aan volwassenen. Elke dag bezig zijn met taal. En zelf je werk kunnen invullen. Creatief zijn en mensen inspireren. Eigenlijk zag ik dat wel zitten. En ik besloot om ervoor te gaan.
De opleiding NT2 aan de universiteit bleek duur en ik mocht mij niet inschrijven omdat ik geen taaldiploma had. Shit. De lerarenopleiding kon wel. Eerst probeerde ik de opleiding aan de universiteit van Antwerpen. Dat was geen succes. Ik deed interims en was zwanger. De combi met mijn zwangerschap bleek veel te zwaar. Ik kon niks onthouden en kon mij absoluut niet concentreren. Na de geboorte van onze zoon probeerde ik nog enkele lessen te volgen, maar de combi van een refluxbaby en studeren bleek ook niet ideaal. Ik vond ook geen opvang voor onze zoon en probeerde ondertussen ook werk te vinden.
Het jaar erna koos ik voor de Specifieke Lerarenopleiding in het CVO in Antwerpen. Het lespakket was haalbaar, de medestudenten waren een mix van jonge en niet meer zo jonge mensen, werkenden en werklozen. Deze studie kon ik wel combineren met de zorg voor onze zoon en solliciteren. Tijdens mijn studies liep ik stage en werkte ik zelfs al als leerkracht. Ik kreeg een tweede kind, en onmiddellijk na mijn bevallingsverlof ging ik aan de slag als leerkracht alfa voor anderstalige nieuwkomers. Achteraf gezien was dat allemaal heel heftig en waren de periodes waarin ik werkloos was (600 euro per maand jawel) heel zwaar. Maar het is nu gepasseerd en ik heb mijn roeping gevonden.
Leerkracht NT2
Ik ben nu leerkracht NT2 in een CVO in de buurt. Mijn cursisten zijn een mix van Belgen en anderstalige nieuwkomers, jong en oud, sommigen heel gemotiveerd en anderen verplicht door de VDAB om les te volgen.
En heb ik nu de job van mijn leven? Ja dat denk ik wel. Maar ik wil dat wel nuanceren. Ik heb een jaar lesgegeven aan analfabete cursisten en achteraf gezien blijk ik daar veel te weinig geduld voor te hebben. Dit waren vaak ook vluchtelingen met trauma’s en heel veel problemen. En ik kon dit niet loslaten aan de schoolpoort. De groep waar ik nu les aan geef ligt mij beter.
Bij het centrum voor basiseducatie was ik ingeschreven als educatieve, dat betekent dat je 38 uur aanwezig moet zijn op de school en ook daar je lesvoorbereidingen doet. Je hebt vakantiedagen zoals een bediende. Nu geef ik 12 uur les en ben dus 12 uur op school, en 60% betaald. Een heel groot nadeel is de onzekerheid over het aantal uren dat je toebedeeld krijgt en de stopzetting van het contract tijdens de vakantie. Mijn contract stopt in juli en augustus en dan krijg ik max. 600 euro stempelgeld. Een harde dobber.
Sinds enkele weken ben ik naast mijn job als leerkracht zelfstandige in bijberoep en organiseer ik educatie en netwerkmomenten voor bloggers. De ideale combi.
Ik raad iedereen aan om in het diepe te springen en te kiezen voor een onzekere toekomst.